Edward Hopper, Amerikaanse
schilder en graficus geboren 22.07.1882, Nyack bij New York -
overleden 15 maart 1967 in New York. Hij wordt algemeen beschouwd als één
van de belangrijkste realistische schilders van Amerika in de twintigste eeuw.
Hopper is de schilder van de eenzaamheid, verlatenheid, het onvermogen
tot communicatie, de onmogelijkheid van menselijke contacten, van de verveling.
Hopper bezocht een particuliere school en
behaalde een diploma aan de middelbare school in Nyack. Hij studeerde van
1900 tot 1906 commerciële kunst aan de New York School of Art. Na zijn
studie werkte Edward Hopper als illustrator een jaar bij C.C. Phillips
& Company. Van 1906 tot 1910 maakte hij lange reizen naar Europa,
voornamelijk Parijs, waar hij straattaferelen in een impressionistische stijl
schildert. Tijdens deze reizen bezocht hij Frankrijk, Engeland, Nederland,
Duitsland en België. Tijdens zijn reizen naar Europa zal hij niet door het
daar overheersende kubisme beïnvloed worden, maar wel door schilders
als Velazques en Goya.
Het werk van Hopper toont een realisme dat geen
exacte weergave is van hetgeen we kunnen zien, maar geeft daar een bewerking van.
In bijna al zijn schilderijen speelt eenzaamheid een grote rol. Velen
bewonderen zijn werk om de compositie, de vorm en de lichtwerking. Hij
schilderde vooral Amerikaanse Landschappen en steden waarin de mens geen
belangrijke rol speelt. Het realisme van Hopper heeft grote invloed gehad
op de Amerikaanse schilderkunst van de jaren zeventig (Pop Art).
Edward Hopper had veel belangstelling voor
architectuur. Dit thema komt dan ook veel voor in zijn werk. Hij koos niet
alleen voor de buitenkant van huizen, maar schilderde ook veel interieurs. Hij
had een grote voorliefde voor details als daken en trappen. Mensen komen in
deze schilderijen alleen voor als stille getuigen. De geheel eigen stijl van
Edward Hopper werd beïnvloed door alle Avant-Gardebewegingen
in Europa en de VS.
De hoofdthema's in zijn werk waren de moderne
samenleving en vooral de verstedelijking, de anonimiteit van de stad en de
buitenissigheden van de Amerikaanse architectuur.
Naast New York schilderde Hopper ook taferelen van New England.
Maar het desolate primeerde altijd. Eenzame figuren worden vervangen door
verlaten huizen, benzinestations, vuurtorens. Het anonieme van de grootstad
vervangt hij door het armoedige platteland. Geometrische lijnen en vlakken
domineren zijn oeuvre; zijn aandacht ging ook vooral naar architecturale
elementen. Zijn figuren zijn altijd geïsoleerd, non-communicatief.
Voorgevels van warenhuizen, bioscopen, eethuizen - dingen die
nog geen enkele kunstenaar zijn aandacht waardig had gevonden.
Hier distilleert Hopper uit de vertrouwde elementen van een gewone straat een spookachtige verlatenheid. Deze rust is slechts tijdelijk; er schuilt verborgen leven achter de gevels. Naast poëzie is er ook een indrukwekkende formele discipline: de brandkraan en de stok voor de kapperszaak zijn strategisch geplaatst; subtiele variatie bij de behandeling van de rij ramen; de nauwkeurig berekende straal invallend zonlicht; het verfijnde evenwicht van de verticale en horizontale vlakken
Hier distilleert Hopper uit de vertrouwde elementen van een gewone straat een spookachtige verlatenheid. Deze rust is slechts tijdelijk; er schuilt verborgen leven achter de gevels. Naast poëzie is er ook een indrukwekkende formele discipline: de brandkraan en de stok voor de kapperszaak zijn strategisch geplaatst; subtiele variatie bij de behandeling van de rij ramen; de nauwkeurig berekende straal invallend zonlicht; het verfijnde evenwicht van de verticale en horizontale vlakken
Hopper ontwikkelde zijn typische stijl in de jaren '20 en
wijzigde die daarna nauwelijks. Hoewel Hopper leefde tijdens het hoogtepunt van
de abstracte kunst, bleef hij trouw aan de tradities van de figuratieve kunst.
Bron: Kunstbus
#Kaartenwinkel en Poster Art Gallery van Muset
